Το χρονικό της ανίας (Live) @Μηχανουργείο, 21/12

Live οικονομικής ενίσχυσης διωκόμενων.

     
         Το χρονικό της ανίας σε live εκτέλεση πάνω από δικό μου beat, στο μηχανουργείο στις 21/12/2014. Ευχαριστώ τον Σκλάβο για την στήριξη επί σκηνής και τον Νίκο που τράβηξε τα video και τις φωτογραφίες. Χαιρετίσματα σε όσους έτρεξαν για να στήσουν το live και σε όσους ήρθαν και στήριξαν με τον τρόπο τους την δράση. Χαιρετώ τα απόβλητα της Ρώμης.

Ταχυπαλμία, φόβος, άγχος και δυστυχία.
Δείχνεις αλήτης, μα κατά βάθος είσαι κυρία.
Γυρνάς στην κοινωνία, εισπνέεις δυσοσμία,
καταπίνεις, προχωράς μες στην υπέρτατη βλακεία.
Ξέρω δεν είσαι καλά, τα χάπια είναι γοητευτικά,
γλυκά τα ηρεμιστικά, μαρτυρική η αϋπνία.
Έτρεξες σε γιατρούς, είναι όλα μάταια.
Κλεισμένος στο δωμάτιο, μέρες περνάν στο πάτωμα.
Καφές, μερέντα κι ανακάτεμα. Μνήμες για πλάνεμα,
παλιοί σου στίχοι τριγυρνούν, γέννησες σκάλωμα.
Ήτανε κάποτε αλλιώς τα πράγματα.
Ήσουνα έτοιμος τότε να πάρεις άρματα.
Έβλεπες αίματα, μύρια καθάρματα,
μα πριν σκοτώσεις μαλάκα έφαγες σκάλωμα!

Και όλα βαίνουν κατ'ευχήν,
γίνεσαι κάθε μέρα πιο αναίσθητος από ότι ήσουν πριν.
Φεύγουν τα νεύρα, τα μάτια κλείνουν.
Ηλίθιοι περαστικοί σε μιλούν σε γνωρίζουν.
Ψάχνεις δουλειά, χάνεις χαμόγελο,
μπήκες στο πρόγραμμα, και είναι ολόιδιο,
με τον γονιών σου και είναι επώδυνο,
που συμβιβαστικές, είσαι στο όριο.
Ακούς μια απελπιστική κραυγή
"δυο βήματα μπροστά μαλάκα κι ότι ήσουνα θα εξαφανιστεί".
Μα εγώ βαριέμαι, θέλω ησυχία.
Ο μόνος θόρυβος θέλω να'ναι ήχος ταινίας.
Κι από μια κάμερα ασφαλείας καταγράφεται
σε κάθε σπιτικό το χρονικό της ανίας.

Φόβος, άγχος και δυστυχία.

Rap/Punk Live: Οικονομικής ενίσχυσης διωκόμενων @Μηχανουργείο, 21/12

          Η σύγκρουση με το υπάρχον είναι αναγκαία για την αλλαγή του. Δεν είναι προαιρετική. Κάποιοι συγκρούστηκαν στις πορείες που έγιναν για να δείξουν στο κράτος ότι υπάρχει μαχητικότητα στο δρόμο, ότι μπορούμε ακόμη και με λιγότερο, αλλά και χειρότερο εξοπλισμό, να γίνουμε επικίνδυνοι για την εξουσία.

          Κάποιοι από αυτούς που επέλεξαν να βγουν στο δρόμο, συλλήφθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν από το κράτος και θα τους κυνηγήσουν με κάθε μέσο. Αυτό αποσκοπεί στο να τρομοκρατηθεί ο κόσμος, να τον κάνουν να φοβάται τις κυρώσεις, πιο πολύ από την σκλαβιά του. Τα άτομα αυτά κάναν μια επιλογή και το πολιτικό κόστος αυτού, είναι αύριο να δικαστούν για τις δράσεις τους και τις ιδέες τους, από την άρχουσα λογική, που ορίζει η άρχουσα τάξη σύμφωνα με τα συμφέροντα της. Δεν έγινε κάποια μαλακία και τους έπιασαν, δεν έγινε κάποιο λάθος. Έτσι είναι τα πράγματα. Το κράτος θέλει φυλακή ή ακόμη καλύτερα φοβισμένο και παραγωγικό μέσα στον καπιταλισμό, κάθε άτομο που παλεύει για την καταστροφή του. 

          Εγώ σαν άτομο, το λιγότερο που μπορώ να κάνω για το παρόν γεγονός, είναι να σταθώ δίπλα σε όσους πολεμάνε το κράτος με συγκρουσιακό χαρακτήρα, δίνοντας το παρόν στο δρόμο, μα και εκφράζοντας την στήριξη μου και την αλληλεγγύη μου, παίζοντας ένα live για την οικονομική τους ενίσχυση. Μην ξεχνάμε πως σήμερα ήταν αυτοί, αύριο θα είμαστε εμείς. Όσο χτυπάνε τον διπλανό σου και τον φυλακίζουν, τόσο πιο κοντά είναι το γκλοπ στο κεφάλι σου. Αν δεν το καταλαβαίνεις, όταν θα το νιώσεις θα είναι αργά. 

Τα λέμε στο δρόμο.

Μυρίζεσαι την γνώση

          Δεκέμβρης του 2014, κι ο μήνας 17. Σαν σήμερα πριν τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησε η "Ρώμη". Η αλήθεια είναι ότι έχω δύο χρόνια να τιμήσω τα γενέθλια της με την ενεργή παρουσία μου, αλλά αυτό θα αλλάξει. Τράβηξα μπόλικα ζόρια και κανάλια τα τελευταία δυο χρόνια, από εξαντλητικά ωράρια εργασίας σε γαμημένες συνθήκες, έως και αφαίρεση όγκου από το λαιμό μου. Για όσους ενδιαφέρονται για την υγεία μου είμαι πολύ καλύτερα. Δουλεύω, γυμνάζομαι, διαβάζω και τρελαίνομαι σταδιακά όλο και περισσότερο. Να περιμένετε τα χειρότερα από μένα.

          Θα τιμήσω την μέρα με ένα κομμάτι κραυγή. Να τρέμουν οι δειλοί. Το μίασμα της Ρώμης επέστρεψε. Καλή ακρόαση ρωμαίε.

Beat: BD Foxxxmoor ή Kozak94 για τους "τρύπιους".

Τα βράδια περνούν,
τα φώτα ανοιχτά με ενοχλούν, χάνω την όραση,
θολές ματιές στην έξω ζωή απομόνωση, δεν είσαι μόνο εσύ.
Δεν θέλω να ακούω τις οδοσφαγές και κάνα μόνωση
Άσε με, να κάνω μια πρόποση:
"10 ώρες δουλειάς για ένα ποτό μέσα στην κόπωση".
30 νύχτες στο κελί δίχως φωνή, με μια μύτη ανοιχτή,
ξαναβρίσκω την όσφρηση.
Πες μου τι ψάχνεις να στο πω,
προειδοποιώ ότι μου ζητήσεις πως δεν θα 'ναι για καλό.
Έχω ένα φίλο νεκρό και δυο αδέρφια στο χαμό
που αργοπεθαίνουνε, δεν έχω καλό για να νοσταλγώ.
Δεν προσπαθώ, δεν έχω σκοπό για να σου χτίσω μυαλό.
Ψάχνω ρευστό να επιβιώσω και ένα γκρεμό να χαθώ.
Μου ζήτησες σκληρό και εγώ σου 'πα για μαλακό,
τώρα κοιτάς απελπισμένος τον κόσμο που ζεις και ζω,
γιατί:

Μυρίζεσαι την γνώση;
Κρατώ μυτιές ακριβές αν τολμάς, αρκεί να 'χεις νιώσει την πτώση.
Αρκεί να 'χεις απαρνηθεί το ψέμα.
Η γνώση που προσφέρω σε προδίδει από το βλέμμα.

Πάρε μυτιά και δες μόνος σου.
Προσφέρω συγγραφείς για να αποδεχτείς τον πόνο σου.
Είσαι μόνος σου και μόνος σου βαδίζεις,
ορίζεις και μυρίζεις.
Σου πρόσφερα την γνώση, εμπρός να την αξιοποιήσεις.
Είναι η σκέψη σπασμός και η εξέλιξη εθισμός.
Πειράματα στο σώμα μου, κρατιέμαι ζωντανός.
Μοναχός μου ολοταχώς, τρέχω να δω το φως,
σκοντάφτω σε σωλήνες, κοινωνικός οχετός.
Δες με βυθίζομαι στο χάος.
Κατάγομαι απ'τον κόσμο που ο θεός δεν είναι πράος.
Κατάγομαι από μήτρα φτωχή, που 'χει κλεισμένη φωνή.
Το σπίτι μου, κινδυνεύει πολύ από τούς ναζί.

Κρύψτα βιβλία αδερφέ, έχουμε γείτονα χαφιέ,
κι όποιος διαβάζει σύντομα θα εκτελεστεί.
Αυτός που σκέφτεται έχει πολλά να φοβηθεί,
γιατί κανείς δεν θέλει να τον αφήσει να εκφραστεί.
Κάνε ησυχία και διάβαζε ακόμη πιο πολύ,
αν θες να δεις από μακριά την ουτοπία.
Πάρε βιβλία, πολιτικά
και όχι ερωτικά μυθιστορήματα για την μικροαστική κυρία.
Όλα είναι εμπόριο,
η άρχουσα τάξη, θέλει να σε ελέγχει από την σκέψη σου, μέχρι την πράξη.
Όποιος διαβάζει είναι τρελός και όποιος μιλά ή κάνει πράξεις,
εκτελείται σαν τρομοκράτης!

Ει περαστικέ, δώσε μου ησυχία.